ಕಾಫಿ ಆರುತ್ತಿದೆ. ಕುಡಿದುಬಿಡಿ! ☕ ನಾಳೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಇರ್ತೀವೋ ಇಲ್ಲವೋ- ಯಾರಿಗ್ಗೊತ್ತು? -ಪ್ರೊ.‌ಎಸ್. ಎಂ. ಶಶಿಧರ್, ಬಳ್ಳಾರಿ

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿದ್ದಾಗ ಅಲಾರಂ ಕಿರುಚುತ್ತದೆ. ಕಣ್ಣು ತೆರೆಯಲು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೈ ತಾನಾಗಿಯೇ ಮೊಬೈಲ್ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಮೇಲೆ ತಡಕಾಡಿ, ಆ ಬಟನ್ ಒತ್ತುತ್ತದೆ- ‘Snooze’. 😴

ಐದು ನಿಮಿಷ. ಕೇವಲ ಐದು ನಿಮಿಷ ಹೆಚ್ಚು ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿದರೆ ಪ್ರಪಂಚವೇನೂ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.. .. ಆದರೆ ಆ ಐದು ನಿಮಿಷದ ಸುಖ ಇದೆಯಲ್ಲ, ಅದು ನಮ್ಮ ಇಡೀ ಜೀವನದ ರೂಪಕದ ಹಾಗಿದೆ ಅನ್ನಿಸಲ್ವಾ?

ನಾವೆಲ್ಲರೂ ‘Snooze’ ಬಟನ್ ಒತ್ತಿಕೊಂಡೇ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.
ನೋಡಿ, ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಕಾಯಿಲೆ ಇದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಹೆಸರು— ‘ನಾಳೆ’.

ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್‌ನಲ್ಲಿ ತಾರೀಖುಗಳಿವೆಯೇ ಹೊರತು, ‘ನಾಳೆ’ ಎಂಬ ದಿನವೇ ಇಲ್ಲ!

ಒಂದು ಹಳೆಯ ಮನೆಯ ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ ಆರು ಸುಂದರವಾದ, ವಿದೇಶದಿಂದ ತಂದ ಪಿಂಗಾಣಿ ಕಪ್‌ಗಳಿದ್ದವು. ಆ ಮನೆಯ ಯಜಮಾನ ಅವನ್ನು ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ತಂದಿದ್ದ.

ಆಗಾಗ್ಗೆ ಅವನ ಹೆಂಡತಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು, “ರೀ, ಇವತ್ತು ಆ ಹೊಸ ಕಪ್‌ನಲ್ಲಿ ಟೀ ಕುಡಿಯೋಣ್ವಾ?” ಅಂತ.

ಅದಕ್ಕೆ ಆತ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ, “ಇಲ್ಲ, ಅದು ತುಂಬಾ ಬೆಲೆಬಾಳುವಂತದ್ದು. ಯಾವುದಾದರೂ ‘ಸ್ಪೆಷಲ್ ಅಕೇಶನ್’ ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರ ಬಳಸಬೇಕು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಅವನ್ನು ಮುಟ್ಟಬೇಡ.”

ದಿನಗಳು ಉರುಳಿದವು. ವರ್ಷಗಳೇ ಕಳೆದವು. ಆ ಕಪ್‌ಗಳ ಮೇಲೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಧೂಳು ಕೂರಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಸಂಭ್ರಮಗಳು ಬಂದು ಹೋದವು. ಆದರೆ ಆತನಿಗೆ ಯಾವ ಸಂಭ್ರಮವೂ ಆ ಕಪ್ ಬಳಸುವಷ್ಟು ‘ಸ್ಪೆಷಲ್’ ಅನ್ನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಒಂದು ದಿನ ದೊಡ್ಡ ಅಡುಗೆ. ನೆಂಟರಿಷ್ಟರೆಲ್ಲ ಸೇರಿದ್ದರು. ಕಪಾಟಿನ ಬೀಗ ತೆರೆದರು. ಆ ಆರೂ ಕಪ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಚಹಾ.

“ವಾವ್! ಎಂಥಾ ಅದ್ಭುತ ಕಪ್‌ಗಳು!” ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಹೊಗಳಿದರು.

ವಿಪರ್ಯಾಸ ಏನಂದ್ರೆ—
ಆ ಹೊಗಳಿಕೆ ಕೇಳಲು ಆ ಯಜಮಾನ ಅಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ.

ಅದು ಅವನ ಹನ್ನೊಂದನೇ ದಿನದ ಕಾರ್ಯ.

ತಾನು ಕಾಯ್ದಿಟ್ಟ ‘ಸ್ಪೆಷಲ್ ದಿನ’
ತನ್ನ ಸಾವಿನ ದಿನವಾಗಿರುತ್ತೆ ಅನ್ನೋದು ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಈ ಸ್ಟೋರಿ ಕೇಳಿ ನನಗೆ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು ಇಷ್ಟೇ- ನಾವು ಬದುಕನ್ನು ಒಂದು ‘Waiting Room’ ತರಹ ಟ್ರೀಟ್ ಮಾಡ್ತೀವಿ. ನಮ್ಮ ರೈಲು ಯಾವಾಗಲೋ ಬರಲಿದೆ ಎಂದು ಕಾಯುತ್ತಾ, ಸ್ಟೇಷನ್‌ನಲ್ಲೇ ವಯಸ್ಸು ಕಳೆಯುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ರೈಲು ಬರುವುದೇ ಇಲ್ಲ! 🚉

ಓಶೋ ಒಮ್ಮೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ- “Tomorrow is the most dangerous drug in the world.”

ಹೌದು.
‘ನಾಳೆ’ ಒಂದು ಮಾದಕ ದ್ರವ್ಯ.
ಇವತ್ತನ್ನು ಎದುರಿಸಲಾಗದ ಹೇಡಿತನಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟ ಮುದ್ದಾದ ಹೆಸರು.

ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಬೇಕಾದ್ರೆ— ನಾಳೆ.
“I love you” ಹೇಳಬೇಕಾದ್ರೆ— ನಾಳೆ.
ಒಳ್ಳೆಯ ಪುಸ್ತಕ— ನಾಳೆ.
ಇಷ್ಟದ ಬಟ್ಟೆ— ನಾಳೆ.
ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಮಾತು— ನಾಳೆ.

ಕಾಲ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಯಲ್ಲ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದ್ರೂ,
ನಾವು ಮಾತ್ರ ಶಾಶ್ವತ ಅಂತ ಬದುಕ್ತೀವಿ.

ಪಾಲೋ ಕೊಯೆಲೊ ಹೇಳುವ ಮಾತು ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ:
“One day you will wake up and there won’t be any more time…”

ನಾವು ಬದುಕನ್ನು Rough Draft ಅಂತ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ.
ಇವತ್ತು ಹೀಗೇ ಬರೆದುಬಿಡೋಣ, ನಾಳೆ ನೀಟಾಗಿ Fair Copy ಬರೆಯೋಣ ಅಂತ.

ಆದ್ರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ರಬ್ಬರ್ ಇರೋದಿಲ್ಲ, ಸ್ವಾಮಿ. ಬರೆದಿದ್ದೇ ಅಂತಿಮ.

ಈ ಕ್ಷಣ—
ನಿಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮೊಬೈಲ್ ಇದೆ.
ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಮಾತು ಇದೆ.

ಯಾರಿಗೋ ‘ಸಾರಿ’ ಹೇಳಬೇಕಿದೆ.
ಅಥವಾ ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿಟ್ಟ ಹೊಸ ಶರ್ಟ್ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ.

ಇದೀಗಲೇ ಮಾಡಿ.

ನಾಳೆ ಸೂರ್ಯ ಉದಯಿಸಬಹುದು.
ಗಡಿಯಾರ ಟಿಕ್ ಟಿಕ್ ಅಂತಿರಬಹುದು.
ಆಫೀಸ್ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು.

ಆದರೆ ಆ ನಾಳೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಇರ್ತೀವೋ ಇಲ್ಲವೋ— ಯಾರಿಗ್ಗೊತ್ತು?

ನೆನಪಿಡಿ:
ಭೂತಕಾಲ — Cancelled Cheque
ಭವಿಷ್ಯ — Promissory Note
ವರ್ತಮಾನ — Hard Cash 💵

ಅದನ್ನು ಖರ್ಚು ಮಾಡಿ.
ಈಗಲೇ.

ಕಾಫಿ ಆರುತ್ತಿದೆ.
ಕುಡಿದುಬಿಡಿ. ☕

ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ, “ಮುಂದೆಂದಾದರೂ ಬಳಸೋಣ” ಎಂದು ಎತ್ತಿಟ್ಟ ವಸ್ತು ಅಥವಾ ಮಾತು ಯಾವುದಾದರೂ ಇದೆಯಾ? ಇವತ್ತೇ ಅದನ್ನು ಬಳಸಲು ನಾನು ನೆನಪಿಸಬೇಕೇ?

-ಪ್ರೊ. ಎಸ್ ಎಂ ಶಶಿಧರ್, ಬಳ್ಳಾರಿ