Category: ಅನುದಿನ ಕವನ

ನೀ ಆವರಿಸುವ ಒಂದು ಸುಳಿವು ಸಿಗಲಾರದೇ ಬದುಕು ದೂಡುತ್ತಿದ್ದೆ ಕೊನೆಯ ದಿನವೆಂಬಂತೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣದೊಂದು ತಿರುವಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಹೂವು ನೀನು ಕಾಲಿಗಿನ್ನು ಚಲಿಸುವ ದೌರ್ಬಲ್ಯ! ಸಂಪರ್ಕ ಕಳೆದು ಕೊಂಡಿದ್ದ ರಸ್ತೆಗಿಲ್ಲಿ ಮತ್ತೇ ಮೈಲುಗಲ್ಲಿನ ಭಾಗ್ಯ ಕಪ್ಪನೆಯ ಡಾಂಬಾರು ಬಳಿದುಕೊಂಡ ಎದೆಯ…

ಬವಣೆಗಳ ಬದುಕು ಮನುಜನ ಬದುಕಿನಲಿ ಬವಣೆಗಳು ನೂರಾರು ಪರಿಹಾರದ ಸೂತ್ರಗಳ ಭಾವನೆಗಳು ಹಲವಾರು ಬವಣೆಯ ಕಳೆಯಲು ಭಾವನೆಗಳ ಹೂಡುವರು ಮನದಲಿ ತುಂಬಿರುವ ದುಗುಡವ ಮರೆಯುವರು ಬರುವುದು ಕಷ್ಟಗಳು ಸಹಜ ಇಷ್ಟದಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಎದೆಗುಂದದೆ ಮುನ್ನಡೆದು ಧೈರ್ಯದಿ ಎದುರಿಸಿ ಮುಂದಿರುವುದು ಸುಖವೆಂದು ತಿಳಿದು…

“ಇದು ಪ್ರಾಂಜಲ ಅನುರಾಗದ ಅನಾವರಣದ ಕವಿತೆ. ನಿಜ ಒಲವಿನ ರಿಂಗಣಗಳ ಭಾವಗೀತೆ. ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮದ ಆಂತರ್ಯದ ಅನನ್ಯ ಸೌಂದರ್ಯವಿದೆ. ಪ್ರೀತಿಯ ಸುಸ್ವರಗಳ ಅಪೂರ್ವ ಮಾಧುರ್ಯವಿದೆ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ತ್ಯಾಗದ ಅಮೂರ್ತ ರೂಪ. ನಿಸ್ವಾರ್ಥದ ದಿವ್ಯದೀಪ. ಏನಂತೀರಾ..?” – ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಎ.ಎನ್.ರಮೇಶ್.…

ಕಥೆ ಮುಗಿದ ಸಮಯ ಕಥೆಗಳ ಪಾತ್ರಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಜೀವತಂತು ಹೆಣೆ ಹೆಣೆದು ಉಸಿರು ರವಾನಿಸಿ ಅವೆಲ್ಲಾ ಜೀವ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತಿರೆ ಹಡೆದು ಹಗುರಾದ ಅವ್ವನ ಮೊಗದ ತೃಪ್ತಿ ಪದ ಪದಗಳಲ್ಲೂ ಗೋಚರಿಸಿದ್ದು ಜೀವಲಹರಿ ಜೋಗಿಯ ಜೋಳಿಗೆ ತುಂಬಿ ಹೊಯ್ದಡಿತೇ ಕಥೆಯ ಪಾತ್ರಗಳ ಭಾರಕೆ ಅದ್ಯಾವ…

ಗೆಳೆತನ ನಮ್ಮೊಳಗಿರುವ ಭಾವನೆಗಳು ನಮ್ಮದು ಮನಸ್ಸು ಬಲು ಮೃದು ಬಯಸುವ ಗೆಳೆತನ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ತೋರಬೇಕು ನಮ್ಮತನ ನಮ್ಮಂತೆ ಇತರರೂ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವುದು ಮೂರ್ಖತನ ಕೆಲವರಿರುವರು ಮೊದಲು ತೋರುವರು ಪ್ರೀತಿ ಆದರ ಅವರದೋ ಮುತ್ತುದುರಿಸುವಂತಹ ಅದರ ! ಉಕ್ಕಿ ಬರುವ ಹೊಸತನ ಮೋಡಿ…

ನೆರಳು….   ನೆರಳು…ನೆರಳು… ಈ ನೆಲದ ತಂಪು ನೆರಳು ನೆರಳು…ನೆರಳು… ಈ ಜನರ ಮನದ ನೆರಳು ಕಾಯೋದು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಸಮತೆನೆ ನಿನ್ನ ನೀತಿ ನಮಗಿಲ್ಲ ಯಾವ ಭೀತಿ ನೀನೇನೆ ನಮ್ಮ ರೀತಿ… ಮುಗಿಲು ಭೋರ್ಗರೆವ ನೀಲಿ ಕಡಲು ಸಂಧಿಸುವ ಎಲ್ಲರು…

ಬುದ್ದನಿಲ್ಲದ ಬದುಕು ಅವನರಿವಿನ ಯರವಲಿನ ಋಣಭಾರ ಹೊತ್ತಿದ್ದೇನೆ… ತೀರಿಸಲಾರದ ಸಾಲವಿದು… ಅಲ್ಲಮನ ಶಬ್ದ ಸ್ಪೋಟಕ್ಕೆ ಮಾತು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ… ಭರಿಸಲಾರದ ನೋವಿದು… ನನ್ನ ಆವರಿದ ಪ್ರೇಮೋನ್ನತಿಗೆ ಉಸಿರುವುದ ಮರೆತಿದ್ದೇನೆ… ಹೆಸರಿಸಲಾರದ ಬ್ರೂಣವಿದು… ಎದೆಯ ಖಾಲಿ ಕೊಣೆಗೆ ನಿನ್ಹೆಸರ ನಾಮಫಲಕ ಹಚ್ಚಿದ್ದೇನೆ ಅಳಿಸಲಾರದ ನಂಟಿದು……

ಹಾಯ್ಕುಗಳು ೧.ಜಗದಗಲ ಮುಗಿಲಗಲ; ತಾಯಿ ಪ್ರೀತಿ ಅನಂತ ೨.ಅಂಗನವಾಡಿ ತುಂಬೆಲ್ಲ; ಮಿಣುಗುವ ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜ ೩.ಎದೆ ತೆರೆದು ಮಾತಾಡು ಎಂದೆ; ಮುಖ ಮುಚ್ಚಿ ನಕ್ಕಳು ೪.ಸಾವಿನ ಮನೆ ಸನಿಹ; ಸಾವಿರಾಸೆ ಜನಜಂಗುಳಿ ೫.ವಿರಹದೇರು ಸಮಯಕೆ; ವಿವೇಕ ಮಂಕಾಗಿ ಹೋಯ್ತು ೬.ನೀರೆ ಇಲ್ಲದ ಬದುಕು…

ಪ್ರೀತಿಸುವುದೆಂದರೆ ಪ್ರೀತಿಸುವುದೆಂದರೆ ಆ ಪ್ರೀತಿ ಹರಿಯುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕು ಬತ್ತಲಾರದ ನದಿಯ ಹಾಗೇ ಸುಪ್ತವಾಗಿ‌ ಸೇರಬೇಕು ಹೃದಯ ಸಾಗರಕೆ , ತುಂಬಾ ಆಳಕೆ ದ್ವೇಷವೆಂದಿಗೂ ನುಸುಳಬಾರದು ಪ್ರೀತಿಯ ಹರಿವಿಕೆಗೆ ಭೋರ್ಗರತಕೆ ಪ್ರೀತಿಸುವುದೆಂದರೆ ಆ ಪ್ರೀತಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಹೊನ್ನಿನಂತೆ ನಳನಳಿಸಬೇಕು ಜಗವ ಪೊರೆವ ರವಿಯಂತೆ…

  ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಿರಿ ಹರಿಹರಪುರದ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿನಲ್ಲಿ ರೈಲಿಗಾಗಿ. ಅಲ್ಲೆ ಹೊಂಚು ಹಾಕಿದವ ಉಂಡ ಬಿರಿಯಾನಿ ಕರಗುವ ಮುನ್ನ. ಏರುವ ರೈಲು ಬರುವ ಮುನ್ನ ಹೊಸಕಿ ಹೊಯ್ದ ಅಲ್ಲಾ, ಕತೆ ಮುಗಿಸದೆ ಹೋದಿರೆತ್ತ… ಬಿಡಿ ಈ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಕತೆ ಮುಗಿಯದಿದ್ದರೂ ಅವರ ಕತೆ…