Category: ಅನುದಿನ ಕವನ

ಕಡಲತಡಿಯೊಳಗಿಂದ ಭೋರ್ಗರೆವ ನಿನ್ನಂದ ಅರಿಯದಾದರು ಆದಿ ಅಂತ್ಯವನ್ನಾ!! ಮೇಲೆದ್ದು ಹಾರ್ಯಾರಿ ಕುಣಿವ ಚಿಗರೆಯ ತೆರದಿ ಕಾಲಡಿ ನುಸುಳಿ ತೆರಳಿದ ತೆರೆಯ ಪರಿಯನ್ನಾ!! ನೇಸರನ ನಗುವನ್ನ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಚಂದಿರನ ಸೌಂದರ್ಯ ವೃದ್ಧಿಸುವ ಬಂಗಾರದಲೆಗಳ ಚೆಂದವನ್ನಾ!! ಕಾದ ಮನಸಿನ ಕಾವು ದಣಿದ ದೇಹದ ದಾಹ…

ಕನಸ ಹನಿ ನೆನಪಿನ ಕಣ್ಣ ಕನಸಿಗೆ ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆ ಜಿಗಿದು ತುಂಟಾಟವಾಡಿ ಸಣ್ಣ ಹನಿ ಹೊರ ಬಂದು ನಲಿದಾಡಿದೆ…. ಜೀವ ಚಪ್ಪರದ ಹಾದಿಗೆ ಯಜ್ಞಕುಂಡದ ಭಾದೆ ಬಿಳಿಯ ಬಾಳೆ ದಿಂಡಿಗೆ ಮುಳ್ಳ ಗುಲಾಬಿಯ ಸೆಳೆತ ಹಸಿರ ಹಂದಿರ ಗರಿಗೆ ಅರಿಶಿಣ ಕೊಂಬು ವ್ಯಂಗ್ಯವಾಗಿ…

ಕರ್ಣ ಹೆತ್ತವಳಿಗೋ ಮರ್ಯಾದೆಯೇ ಮುಖ್ಯವಾಗಿತ್ತು ನೀರ ಮೇಲೆ ತೇಲಿ ಬಿಟ್ಟಳು ಚೊಚ್ಚಲ ಮಗುವನ್ನೇ…! ಮಗದೊಬ್ಬಳೊ ಕಾದು ಕಾದು ಸೋತಿದ್ದಳು ಕಾರ್ಗತ್ತಲ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳಕು ಸಿಕ್ಕಷ್ಟೇ ಖುಷಿಯಿಂದ ಲಾಲಿಸಿದಳು ಪಾಲಿಸಿದಳು ಜೀವಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನನ್ನನ್ನೆ…! ನನ್ನ ತೊಡೆಯನ್ನೇ ಕೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ನೆಮ್ಮದಿಯ ನಿದಿರೆಗಾಗಿ ಸಹಿಸಿ…

ಅಪ್ಪ ಮಾಡಿಟ್ಟ ಆಸ್ತಿ,ಮನೆ ಕಾಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಣಗುವ ನಿಮಗೆ ಜೀವಕೋಶದ ಯಾವ ಭಾಷೆಯೂ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ! ನಿಮ್ಮ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಸದಾ ಕೆಂಡದ ಮಳೆ! ಬೆಂದು ಬದುಕಿದ ನಮಗೆ ಕೆಂಡ ಹಾಯುವುದು ಕಷ್ಟವಾ!? ನೀವು ಚಲ್ಲಿಕೊಂಡು ಹೋದ ಅಷ್ಟೂ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮರೆಸುವ ಬಂಗಾರದಂತಹ ಅಕ್ಷರಗಳಿವೆ ನಮ್ಮ…

🌿 ಯುಗಾದಿ 🌿 ಯುಗ – ಯುಗದ ಆದಿ ಈ ಯುಗಾದಿ ಪ್ರತಿ ವರುಷದ ಹೊಸ ಆರಂಭಕ್ಕೆ ಬುನಾದಿ ! ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹಸಿರು ಕಂಗೊಳಿಸುತಿದೆ ಕಣ್ಗಳಿಗೆ ಹಬ್ಬದ ನೋಟ ಗಿಡ, ಬಳ್ಳಿ, ಹೂವು, ಎಲೆ, ಚಿಗುರೊಡೆದು ಘಮಿಸುತ್ತಿದೆ ಇದು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಆಟ…

ಗಜ಼ಲ್ ನೋವು ಕೇಳದವರ ಮುಂದೆ ಬಿಕ್ಕಬೇಡ ಸುಮ್ಮನೆ ಕರುಣೆ ಇಲ್ಲದವರ ಇದಿರು ನೋಯಬೇಡ ಸುಮ್ಮನೆ ಇಲ್ಲಿ ಯಾರ ದುಃಖಕ್ಕೂ ಯಾರಿಗೂ ಮಿಡಿಯುವ ಮನಸಿಲ್ಲ ವಿನಾಕಾರಣ ಎಲ್ಲರ ಬಳಿ ಎದೆತೆರೆದು ಕೊರಗಬೇಡ ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಜ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನೇ ಅಪಹಾಸ್ಯ ಮಾಡಿ ನಗಾಡುವರು ಮಂದಿ ಹಿಡಿ…

ಅಕ್ಷರವೇ ಬರದ ನಿನ್ನೆದುರು ನಾನೊಂದು ಮಹಾಕಾವ್ಯವನ್ನೇ ತೆರೆದಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ವಿದ್ವಾಂಸರೂ ನಾಚುವಂತೆ ನೀನು ಓದುತ್ತಲೇ ಹೋದೆ. ಮುಖಪುಟವ ಹಿಡಿದು ಮೊದಲಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟೆ ಮೂಗಿನ ತುದಿಗೆ ಪೀಠಿಕೆಯಲ್ಲೆ ನಿಂತಿದ್ದೆ ಒಂದು ಗಳಿಗೆ. ಕತ್ತಿನ ಇಳಿಜಾರಿನಗುಂಟ ನಿನ್ನ ಬಿಸಿಯುಸಿರಿನಿಂದುರಿದುವು ನೂರೆಂಟು ಕವಿತೆಗಳು.. ಕಟ್ಟಿದ ತುರುಬಿಗೆ ಕೈಯಿಟ್ಟು…

ಮನಸ್ಸು ಮರ್ಕಟಿಗರ ಸಂತೆಯಲಿ ಮಾರಾಟಕ್ಕಿದೆ…. ಬದುಕು ಯಾರದೋ ದರ್ದಿಗೆ ಬಿಕರಿಯಾಗಿದೆ… ನಾಳೆ ಅರಳ ಬೇಕಿರುವ ಮನಗಳು ಇಂದೇ ಹಾಳಾಗುತ್ತಿವೆ! ಯಾರು ಬಿತ್ತಿದರೋ ವಿಷದ ಬೀಜ ಮೊಳೆವ ಮುನ್ನ ಚಿವುಟಬೇಕಿದೆ ಈಗಿದ್ದವರು ಇಂದಿಲ್ಲ ನಾಳೆ ನಂಬಿಕೆಯಷ್ಟೇ…. ತಲೆಯ ಮೇಲಿನ ಹಿಜಾಬು ತಲೆ ಕಾಯುವುದಿಲ್ಲ….…

ಕರೆದವನ ಕಾಣುತ್ತಾ ನಿಂತ ಕಾವ್ಯಕನ್ನಿಕೆ ಕರೆ ಮಾಡಿದ ನಲ್ಲನ ದನಿ ಕೇಳುತ್ತಾ, ಒಲವ ದನಿಯ ಆತನಿಗೆ ಉಣಬಡಿಸುತ್ತಾ, ನಿಂತಿಹಳು ನಾರಿ ನಸುನಾಚಿ ಸಿರಿ ಮೈ ತೋರುತ್ತಾ. ನಲ್ಲನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಸಿಲುಕದೆ ಆತನ ಕರೆಗೆ, ಕರಗಿ ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಪುಳಕದಿ ನೀರಾಗುತ್ತಾ, ನಿಂತಿಹಳು ಪೋರಿ…

ಕವಿತೆ ಕವಿತೆಯೆಂದರೆ ಮರಗಳಿಂದ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನೆಲ ತಲುಪುವ ಎಲೆ – ಕವಿತೆಯೆಂದರೆ ಬಿಸಿ ಹೆಂಚಲ್ಲಿ ಅವ್ವ ತಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟ ಹದವಾಗಿ ಬೆಂದ ರೊಟ್ಟಿ – ಕವಿತೆಯೆಂದರೆ ಅವನು ಮತ್ತು ಅವಳು ಮಾತಿಲ್ಲದ ಮಾತುಗಳಿಂದಲೇ ಆಡುವ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾತು – ಕವಿತೆಯೆಂದರೆ…