Category: ಅನುದಿನ ಕವನ

ಕಾವ್ಯಕನ್ಯೆ!!! ಸದಾ ಉತ್ಸಾಹ ನಗುಮುಖದ ಇವಳು ಕ್ರಿಯಾಶೀಲವಾಗಿ ಹರಿಯುವ ಜೀವಂತ ನದಿಯಂತೆ . ಉಕ್ಕಿ ಹರಿದ ನದಿಯಂತೆ ಇವಳು ನಗು. ಭಂಗಿ ಮೋಹಕ. ನೋಟ ಮನಮೋಹಕ. ಜಂಬ ಒನಪು ವೈಯಾರದ ನಡಿಗೆ. ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಚಂದಿರನಂತಿರುವ ಮುಖಕ್ಕೆ ಕಪ್ಪು ಕನ್ನಡಕ. ಬಿರು ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿಯು…

“ಬರೆಯುತ್ತಲೇ ಅತ್ಯಂತ ಖುಷಿ ಕೊಟ್ಟ ಕವಿತೆ. ಓದಿ ನೋಡಿ.. ಮುದ ನೀಡಿ ನಿಮ್ಮ ಹೃನ್ಮನಗಳನ್ನು ಪುಳಕಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಹೃದ್ಯ ಬಂಧಗಳ ಸೌಂದರ್ಯದ ಅನಾವರಣವಿದೆ. ಅನನ್ಯ ಅನುಬಂಧಗಳ ಮಾಧುರ್ಯದ ರಿಂಗಣವಿದೆ. ಅವಿನಾಭಾವ ಆಂತರ್ಯಗಳ ಅಂತಃಕರಣ ಹೂರಣವಿದೆ. ಓದಿ…ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವಿರಾ..?” – ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಎ.ಎನ್.ರಮೇಶ್. ಗುಬ್ಬಿ.👇…

ನನ್ನದೇನು ಅಭ್ಯಂತರವಿಲ್ಲ ನನ್ನದೇನು ಅಭ್ಯಂತರವಿಲ್ಲ ನೀ ನಿನ್ನಿಷ್ಟದಂತೆಯೇ ಇರು; ಈಗಿನಂತೆಯೇ ಬಟ್ಟೆ ತೊಡು, ಆದರೆ, ತೋಳಿಲ್ಲದ, ಮೊಣಕಾಲುಗಳು ಕಾಣಿಸುವಂತವು ಬೇಡವಷ್ಟೇ… ನನ್ನದೇನು ಅಭ್ಯಂತರವಿಲ್ಲ ನೀ ನಿನ್ನಿಷ್ಟದಂತೆಯೇ ಇರು; ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಡಿಗೆ, ತುಟಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚು ಆದರೆ, ಹಣೆಗೆ ಬೊಟ್ಟು ಇಡಲೇಬೇಕಷ್ಟೇ… ನನ್ನದೇನು…

ಯಾಕೋ….!? ಎಲ್ಲವೂ ಖಾಲಿಯಾಗಿದೆ ನನ್ನೊಳಗೇನಿಲ್ಲ ಏನೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ ಖಾಲಿಯವನೆಂದು ಖಾಲಿ ಕೈಯವನೆಂದು ಜರಿದ ಜನರೆಷ್ಟೋ ಜನ ದೂರಮಾಡಿಕೊಂಡವರೆಷ್ಟೋ ಜನ ನನಗದು ಖುಷಿ ಮತ್ತೆ ನನಗದು ಹೆಮ್ಮೆ ಅವರು ನನ್ನ ಖಾಲಿ ಎಂದು ಜರಿದುದಕ್ಕೆ ಖಾಲಿ ನಾನೆಂದು ನನಗೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಗೊತ್ತುಮಾಡಿಸಿದುದಕ್ಕೆ…

ಮೌನ ಆಲಾಪ…. ಇಂದೇಕೋ ಶರಧಿಯಲ್ಲಿ ಅಲೆಗಳೇ ಇಲ್ಲ ಗಾಳಿಗುಂಟ ನಲಿಯುವುದ ಮರೆತಿರುವಳೋ ಏನೋ ಇಂದೇಕೋ ಅಬ್ಬರದ ಹೊಯ್ದಾಟಗಳೇ ಇಲ್ಲ ಸಹನಶೀಲತೆಯೇ ನಿಶ್ಯಬ್ದವಾಗಿಹುದೋ ಏನೋ ತೀರಕ್ಕೆ ಬಡಿದ ಕನಸುಗಳ ಅಲೆಗಳು ತಿರುತಿರುಗಿ ಮತ್ತೆ ಒಡಲ ಸೇರುತ್ತಿವೆ ತಾಳ್ಮೆಯೂ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ಪರಿಯೋ ಏನೋ ಹರಡಿರುವ…

ಗಜಲ್ ಎದೆಯೊಳಗೆ ಚಿಮ್ಮಿದವು ಸಾವಿರ ಹಕ್ಕಿಗಳು ಜತೆಯಲಿರುವಾಗ ನೀನು ಮನದೊಳಗೆ ನಲಿದವು ಸಾವಿರ ನವಿಲುಗಳು ಜತೆಯಲಿರುವಾಗ ನೀನು – ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬ ಪದವೂ ಹಳತಾಗಿ ಹೋಯಿತು ನಿನ್ನ ಸಾಮೀಪ್ಯದಲಿ ಮಾತುಗಳೂ ಸೇರಿದವು ಮೌನದ ಒಡಲೊಳು ಜತೆಯಲಿರುವಾಗ ನೀನು – ಎಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಏಕೆ…

ಶ್ರಾವಣ ಸಂಭ್ರಮ ನಾಗರ ಪಂಚಮಿ ನಾಡಿಗೆ ದೊಡ್ಡದು ಕವಿ ಮನದ ಮನದಾಳದ ನುಡಿ ಇದು ಸಡಗರದಿ ಬಂತು ಶ್ರಾವಣ ಸಂಭ್ರಮ ಮನದೊಳು ತಂತು ಹರುಷ ಹೊಂಗಿರಣ ! ಸಾಲು – ಸಾಲು ಹಬ್ಬಗಳ ಸಡಗರ ಶುಕ್ರಗೌರಿ, ಮಂಗಳಗೌರಿಯರ ಆಚರಣೆಯ ಸಾರ ಭಕ್ತರು…

ಎಷ್ಟು ದಿನ ಕಾದೆ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಕಾದೆ ಕನಸುಗಳ ಹೆಣೆದೆ ಕಾಣದಾದೆ ನೀನು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ. ನಯವಾದ ನಾದದಲಿ ನೂಪುರದ ಸದ್ದಿನಲಿ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಚಿತ್ರದಲಿ ಆಲಯದ ಭಿತ್ತಿಯಲಿ ರೂಪೊಂದು ರೂಪುಗೊಳ್ಳದೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಾಗಿ ಪರಿತಪಿಸಿದೆ. ದಿನ ದಿನದ ಪಯಣದಲಿ ನಾನಿರಲು ಹೂವ ಪರಿಮಳದಂತೆ…

ಸಮತೆಯ ಸುಧೆ….! ಕಂಬನಿ ಅಳಿಸಿ ಎಲ್ಲರ ನಗಿಸಿ ಜಗದ ಕಾರುಣ್ಯ ನೆಲದ ಲಾವಣ್ಯ ನೀನೆ ನುಡಿಸಿ ನೆರಳಾಗಿ ನಿಂದೆ ನೀ ನಡೆವ ವೇಳೆ ಈ ಭುವಿಯೆ ಧನ್ಯ ಏ…ಸಮತೆಯ ಸುಧೆಯೆ…ನೀ…ಸಮತೆಯ ಸುಧೆ… ಅರಿವಿನ ಮನೆಯೆ ಬೆಳಕಿನ ಹೊಳೆಯೆ ಎಲ್ಲರ ಏಳಿಗೆ ಬಯಸಿದ…

ನೆನಪುಗಳ ಕಂತೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟ ದಿನಕರ ದಿನದ ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ತನ್ನ ಮನೆಯ ಮಡಿಲ ಸೇರಿದ ತನ್ನ ಬಳಗ ಚಂದಿರನ ತಂದು ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಇರಿಸಿ ಬೆಳದಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾದ ಮರೆಯಾದ ಸೂರಜನ ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಮೋಡವ ಒರಗಿದ ಸುಂದರ ಚಂದಿರನ ನೋಡುತ್ತಾ…