Category: ಅನುದಿನ ಕವನ

ಬೀಳ್ಕೊಂಡೆನಯ್ಯಾ….. ಸದಾ ಪಾಪಪುಣ್ಯವೆಂದು ವಟಗುಡುತ್ತಾ ಪೀಳಿಗೆ ಪೀಳಿಗೆಯನ್ನೇ ಭ್ರಮಾಧೀನಗೊಳಿಸುತ್ತಾ ಕತ್ತಲ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಲೋಲಾಡುವ ಸ್ವಾಮಿಗಳನ್ನು ಕಂಡೆನಯ್ಯಾ! ಬೂಸಾ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನೇ ಹೊಸೆದರೂ ವಶೀಲಿ ಬಾಜಿಯಿಂದಲೇ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪಡೆದರೂ ಧೀಮಂತನಂತೆಯೇ ಪೋಜು ಕೊಡುವ ಸಾಹಿತಿಯನ್ನು ಕಂಡೆನಯ್ಯಾ! ದೇಶವನ್ನೇ ಬಾಧಿಸುವ ಬಡತನವ ನೋಡಿ ಅದರ ನಿರ್ಮೂಲನೆಗಾಗಿ…

ಗುಂಗು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕರಗಲಾರಂಭಿಸಿದ್ದೇನೆ ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಬಣ್ಣವಾಗಿ ದಿನವೂ ನಿನ್ನೊಡನಾಡುತ್ತಾ ನಿನ್ನಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬೆರಗಾಗಿ ಮಾತಿಗೂ ಮೀರಿದ ಭಾವಗಳು ಸುಳಿದಾಡುತ್ತವೆ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ಸೋಲುವುದು ಮನ ನಿನಗೋ, ನಿನ್ನೊಳಗಿನ ಪ್ರೀತಿಗೋ ತಿಳಿಯದಿಲ್ಲಿ ಅದೆಂಥದ್ದೋ ಗುಂಗಿನ ಸೆಳೆತದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋದಂತೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನಿನ್ನನರಸುತ್ತದೆ ಮನ ನನಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆ ಹತ್ತಿರವಿದ್ದೂ…

ಏನೆಂದು ಹೆಸರಿಡಲಿ!? ಬರಬಿದ್ದ ಮನಕೆ ಮಧುರ‌ ಮಳೆ ಸುರಿದ ಒಲವೇ.. ಮನದ ಮರುಭೂಮಿಯಲಿ ಹಸಿರುಕ್ಕುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಒಲವೇ.. ಉರಿಗಾಳಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ ನೊಂದ ಜೀವಕ್ಕೆ ಸಾಂತ್ವನದ ತಂಪೆರೆದ ಒಲವೇ.. ಕತ್ತಲಾದ ಬಾಳಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಿರುದೀಪ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟ ಒಲವೇ.. ಸೋತ ಉಸಿರಿಗೆ ಭರವಸೆಯ ಹೆಗಲು…

ಆರಾಧನೆ ಯಾವುದೊ ಹಾಡೊಂದು ಗುಂಗಾಗಿದೆ ಪ್ರೇಮವಾಗಿದೆಯೆಂದು ತಿಳಿಯಬೇಕು ಯಾವುದೊ ದನಿಯೊಂದು ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ ಅನುರಕ್ತಿಯಾಗಿಯೆಂದು ಅರಿಯಬೇಕು ಯಾವುದೊ ಬಿಂಬವೊಂದು ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿದೆ ವ್ಯಾಮೋಹವಾಗಿದೆಯೆಂದು ತಿಳಿಯಬೇಕು ಯಾವುದೊ ಬಾಂಧವ್ಯವೊಂದು ಕಾಡುತ್ತಿದೆ ಪ್ರಣಯವಾಗಿದೆಯೆಂದು ಅರಿಯಬೇಕು ಯಾವುದೊ ದಾರಿಯೊಂದು ಸೆಳೆದಿದೆ ಅನುರಾಗವಾಗಿದೆಯೆಂದು ತಿಳಿಯಬೇಕು. ಯಾರದೋ ಚಿತ್ರವೊಂದು ಎದೆಯಲ್ಲಿ…

ಎದುರಾಬದುರಾ ಕೂತು ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಎದುರಾಬದುರಾ ಕೂತು ಎಷ್ಟು ಶತಮಾನವಾಯಿತು ಆಗ ನೀನು ಆಡಿನಮರಿಯ ಹಾಗೆ ಛಂಗನೆ ಜಿಗಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ ನನ್ನ ಮಡಿಲಿಗೆ ಹುಸಿಮುನಿಸು ಮಾಡಿ ಚಂಡು ಮುಂದೆ ಮಾಡಿ ಗುದ್ದಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ ಪಾದ ಮುತ್ತುವ ಲಂಗವ ಎತ್ತಿಕಟ್ಟಿ ಕುಂಟಲಿಪಿ ಆಡುವಾಗ ನಾನು ನಿನ್ನ…

ಬದುಕುವ ಕಲೆ “ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಧ್ವೇಷವನ್ನು ಉಫ್ ಎಂದು ಮೇಲಕ್ಕೆಸೆದುಬಿಟ್ಟೆ/ ಮೋಡಗಟ್ಟಿದ ಬಾನು ಕಪ್ಪಾಗಿ ಮರುದಿನವೇ ಮಳೆ/ಬಿಸಿಲಿಗೊಣಗಿದ ಕೆರೆಕಟ್ಟೆಯನು ತುಂಬುತ್ತಿದೆ/ತಬ್ಬಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೆಲೆ. ಹತಾಷೆ ಒಂಟಿತನ ವಿಷಾದದ ಬೀಜಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ/ತೂರಿ ಬೀಸಿದೆ ಮನೆಯ ಹಿಂದಿನ ಹಿತ್ತಲಿನೊಳಗೆ/ ತಿಂಗಳೊಳಗೇ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಗುಲಾಬಿ ಪಾರಿಜಾತಗಳು/ಘಮಘಮಿಸಿ ಅರಳಿ ಹೂ…

ಅವ್ವನ ನೆನಪು.. ತಾಯೇ ಓ ನನ್ನ ತಾಯೇ ನಿನ್ನ ನೆನಪು ನಾಲಗೆಯಲಿ ಉಕ್ಕುವ ತಿಳಿ ಕಡಲು ಈಸುತ್ತಿರುವ ಜಲಚರವಾಗಿ ಚಿಪ್ಪೊಳು ಮುತ್ತಾಯ್ತು. ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಬರೆ ಎಳೆದ ಅಡ್ಡ ಗೆರೆಯ ಸಾಲು; ಆಕಾಶಕ್ಕೇ ಬರೆ ಇಟ್ಟಂತೆ ಸುಳಿ ಮಿಂಚು ಕಣ್ಣಿನಾಳದಿಂದ ಉಕ್ಕುಕ್ಕಿ…

ಮೂಕರಾಗ ಹೇಗೆ ಅರ್ಥವಾದೀತು? ಇದ್ದದ್ದು ಒಂದೇ ಮರ ನೆರಳಿಗೂ ತಂಪಿಗೂ ಹಣ್ಣಿಗೂ ಹಕ್ಕಿವಾಸಕ್ಕೂ ಮಕ್ಕಳ ತೂಗುಯ್ಯಾಲೆಗೂ ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಇತಿಹಾಸ ಆ ಮರದ್ದು ಜಾತಿ ನೋಡಲಿಲ್ಲ ಬಣ್ಣ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ಧರ್ಮ ಎನ್ನಲಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಪೋಷಿಸುತ್ತಿತ್ತು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಂಪೆರೆಯುತ್ತಿತ್ತು ಒಂದೇ ಗರ್ಭದ ಮಕ್ಕಳೆಂಬಂತೆ…

ರೂಪಕಗಳ ಮಾತು… ಈ ಉಸಿರು ನನ್ನ- ನಿನ್ನ ನಡುವಿನ ಸೇತುವೆ, ಅಂದೆ. ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕ ಕವಿಗಳದು; ವಿಜ್ಞಾನ- ಲೋಕ ವಾಸ್ತವ, ಅಂದಳವಳು. ಅದು ಕಲ್ಪನೆ ಅಲ್ಲ; ಅದೊಂದು ರೂಪಕ ಅಂದೆ. ‘ರೂಪಕ’ ಅಂದರೆ, ಮತ್ತೆ ಕೊಂಕು ನುಡಿದಳು. ಮೂರ್ತ ಅಮೂರ್ತ- ಗಳ…

ಇರದ ಇರುವಿನ ತಾವು ಇದ್ದೇನೆ ಇದ್ದೂ ಇರದಂತೆ ಈ ಜಗದ ಸಂತೆಯೊಳಗೆ; ಮಾಗಿಯೂ ಹಣ್ಣಾಗದ ಮಾವಿನ ಹಾಗೆ. ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡುತ್ತಾರೆ ಮೂಸಿ ಹಿಚುಕಿ ಮತ್ತೆ ಇರುವಲ್ಲೇ ಇಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ತೂಕಕೂ ಹಾಕದೆ. ಇಲ್ಲೂ ಇದ್ದೇನೆ ನೀರಿರದ ಬಾವಿಯೊಳಗಿಳಿಬಿಟ್ಟ ಕೊಡದ ಹಾಗೆ; ಮೇಲೆ   ಯಾರೋ …