Category: ಅನುದಿನ ಕವನ

‘ಬಾನುದೀಪ’ ‘ಬಾನು’ ಬೆಳಗಿದ ‘ದೀಪ’, ಮುನ್ನಡೆಸಿತು ಕನ್ನಡವ, ‘ಬೂಕರ್’ಗೆ; ಇಷ್ಟು ಕಾಲ ಬೇಕಾಯ್ತು, ಕರ್ನಾಟಕವ ಪರಿಚಯಿಸಲು, ಜಗತ್ತಿಗೆ. -ಡಾ. ಬಸವರಾಜ ಸಾದರ, ಬೆಂಗಳೂರು

ಕಾದಿಹಳು ಶಾಕುಂತಲೆ… ಎನಿತು ಕನಸುಗಳ ಸಂಗಮವೋ ಎನಿತು ಕಾತುರತೆಯ ನಿರೀಕ್ಷೆಯೋ ಮಾಸಗಳುರುಳಿದೆ ನೀನೆಂದು ಬರುವೆಯೋ.. ಭಾವಗಳರಳಿ ಬಳ್ಳಿಯಲಿ ತೊನೆದಾಡಿದೆ ಪ್ರೀತಿಯರಳಿ ಮನದಲಿ ತೋಯ್ದಾಡಿದೆ ವಸಂತ ಮರಳಿದೆ ನೀನೆಂದು ಬರುವೆಯೋ.. ಕಾಳಿದಾಸನ ಮೇಘ ಸಂದೇಶ ತಲುಪಲಿಲ್ಲವೇ ನನ್ನ ಮನದಾಳದ ಪ್ರೀತಿಯೋಲೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲವೇ ಹೂಮಾಲೆ…

ತಾಯಿ ಅನುದಿನವೂ ನೀಡುವಳು ಅನ್ನ ಪ್ರತಿಫಲಾಪೇಕ್ಷೆಯಿರದೆ, ತನ್ನೊಡಲ ಕುಡಿ ಬದುಕಿ ಬಾಳಲೆಂದು ಜಗಕೆ ಬೆಳಕ ತರಲಿ ಎಂದು॥ ತನ್ನ ತಾ ಮರೆತು ಪೊರೆವಳು ಒಡಲ,ಒಲವ ಕುಡಿಗಳ, ಸುಲಿಗೆ ಮಾಡುವವರಿಗೂ ಸಲಿಗೆ ನೀಡುತ ಸಲುಹುವಳು ಮಮತೆಯಿಂದ॥ ಜೀವಪ್ರೀತಿಯ ಪಾಠ ಸಾರ ಹೊತ್ತ ಅವಳು…

ಯಾರೇ ನೀನು ಚಲುವೆ ಯಾರೇ ನೀನು ಚೆಲುವೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಯಾಕೆ ನಿಂತಿರುವೆ ಮಂಜು ಮುಸುಕಿನ ನಡುವೆ ಯಾರಿಗಾಗಿ ಕಾದು ಕುಳಿತಿರುವೆ ಚಿಗುರು ಮೀಸೆಯ ಗೆಳೆಯ ಬಿಡುವೆಯ ಸ್ವಲ್ಪ ದಾರಿಯ ನಿನಗ್ಯಾಕೆ ಹೇಳಬೇಕು ವಾರ್ತೆಯ ಬಂದ ಹಾದಿಯಲ್ಲೇ ಹೊರಡುವೆಯ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಬೇಡವೋ ಮಾವ…

ನೋವು ನೂರು ಆಸೆಗಳ ನೂಕಿ ಬಂದು ಬಿಡು ಎದೆಯ ಕದ ತೆರೆದಿರುವೆ ಸಾವಿರ ಸವಾಲು ಬಂದರು ಹೆದರದೆ ಬಂದು ಬಿಡು ಕಾದಿರುವೆ ಮನದ ನೋವಿಗೆ ಸಾಂತ್ವನದ ನುಡಿ ಬೇಕಿಲ್ಲವೆಂದು ನಂಬಿರುವೆ ಹೊಸಕುವ ಕೈಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿವೆ ಇಲ್ಲಿ ಎಂದು ನಾನು ಅರಿತಿರುವೆ ಹೃದಯದ…

ದಣಿವಾದ ಪದವೊಂದು ದಣಿವಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಕಂಗಳಿಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದು ನೀರು ಕೊಡಲೇ ? ತಿಂಡಿ ತಿಂದ್ಯಾ ? ಯಾರು? ನಿನ್ನ ದೂಡಿದರೂ ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಎಸೆದ ಮೇಲೂ ಅದರ ಮೌನ ನನ್ನನ್ನು ಮೌನವಾಗಿಸಿತು ಅದು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ಉಂಟಾದ ಪದರಗಳ ಮೇಲೆ ಬೆರಳಿಟ್ಟಾಗಲೇ ಅವಕ್ಕಾಗಿದ್ದು…

ಕವಿತೆಗಳು ಸಾವನ್ನುಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ… ಉರಿದು ಬಿದ್ದ ಉಲ್ಕೆಗಳು ಮತ್ತೆ ಉರಿಯುವಂತೆ ಈ ಕವಿತೆಗಳು ಉರಿಯುತ್ತವೆ… ಈ ಕವಿತೆಗಳು ಸಾವನ್ನಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ ಸೂರ್ಯನಂತೆ ಸದಾ ಸಂಚರಿಸುತ್ತ ಒಂದೆಡೆ ಕತ್ತಲಾದರೆ ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ ಬೆಳಕಾಗುತ್ತವೆ… ಕವಿತೆಗಳು ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೆ ಋಷಿ ನೀಡುವ ಬಣ್ಣಗಳಂತೆ ದುಃಖಕ್ಕೋ ಸಂತೈಸುವ ಸರಕುಗಳು ಓದಿದಷ್ಟು…

ದೊಡ್ಡವರ ಸಹವಾಸ ನಾವು ಹೂವು ಹಣ್ಣು ಬೆಳೆದು ಕೊಡಬೇಕು ನಾವು ಜೀವ ಉಳಿಸುವ ಔಷಧಿ ಕಳಿಸಿ ಕೊಡಬೇಕು ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಅವರಿಂದ ಜೀವ ತೆಗೆಯುವ ಅಸ್ತ್ರ ಶಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ನಾವು ಖರೀದಿಸಬೇಕು ಆದರೆ ಅವರು ಹೇಳಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಪ್ರಯೋಗಿಸಬೇಕು ಅವರು ಬಯಸಿದಾಗ ಯುದ್ಧ ಮಾಡಬೇಕು,…

ಲೋಕದ ಸೀಮೆ ದಾಟಿದವ ಈ ರಾತ್ರಿ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿದೆ ಹಾಲುಬೆಳಕಲ್ಲೂ ಹಾಲಾಹಲ ಕುದಿಯುತ್ತಿದೆ ಪ್ರಶಾಂತ ನಟ್ಟಿರುಳು ಬೇಗೆಗಳ ಚಿಮ್ಮಿಸುತ್ತಿದೆ ಇಲ್ಲೊಂದು ಹಸುಳೆಯ ಆಕ್ರಂದನ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಲ್ಲೊಂದು ಜೀವದ ತಹತಹ ಖಾಲಿಯಾಗಲು ಇಗೋ ಬೆಳಕು ಬೆಳಕಿನಾಟ ತಣ್ಣಗಿದೆ ಇದ್ದೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಅಗೋ ಕತ್ತಲು ಕತ್ತಲಿನಾಟ…

ಅದೇಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ , ಬುದ್ದನ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಪ್ರಬುದ್ಧ ಪದ್ಯ ಬರೆಯಲು ನನಗಿನ್ನೂ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ…! ಅವನಂತ ಭವ್ಯ ನಗು ಎಲ್ಲೂ ಕಂಡಿಲ್ಲ…! ಪ್ರತಿ ಭಾರಿ ಅವನನ್ನು ಬೆರಗಿನಿಂದ ನೋಡುವೆ ದ್ವಂದ್ವದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಅಳೆಯುವೆ…! ಆದರೆ ಅವನದೋ…. ಸದಾ ಅದೇ ಮುಖಭಾವ…