Category: ಅನುದಿನ ಕವನ

ಮುಂಗಾರ ಮಳೆಯಂತೆ ನೀನು ಮುಂಗಾರ ಮಳೆಯಂತೆ ನೀನು ಬರಲು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಗುಡುಗು ಸಿಡಿಲು ಬಿಡದೆ ಸುರಿ ತಂಪಾಯ್ತು ಧಗೆ ಬಿಸಿಲು ಮನದಿ ಮಣ್ಣ ಘಮಲು ಮಳೆ ನಿಂತರು ನಿನ್ನ ನೆನಪು ತುಂತುರು ಮನಸೆಲ್ಲ ಮಾಗಿ ಮುಗಿಲು ಇಳೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗಿ ಸಮೃದ್ಧ ಹಸಿರ…

ಆ ಎಲೆ ಉದುರಿತು… ಗಾಳಿಗೋ ತೊಟ್ಟು ತೊಟ್ಟ ಗಾಯಕೋ ಬಿಡುಗಡೆಯ ಆಸೆಗೋ ಇರುವೆಯನು ದಡ ಸೇರಿಸುವ ಹಕ್ಕಿಯ ಹಂಬಲಕೋ ಎಲೆಯೊಂದು ಉದುರಿತು… ಕಣ್ಣಮಾತು ಕೇಳಿಸದಷ್ಟು ಕಿವುಡು ಈ ಹುಡುಕಾಟದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳಿಗೆ ಕ್ಷಣ ನಿಂತು ಗಮನಿಸದ ಜರೂರತ್ತೂ! ಏನಾಗಿರಬಹುದು ಎಲೆ? ಗಾಳಿಯ ಕೈ…

*ಇಲ್ಲವೇನೊ ಹೆಸರು ..!! ಯಾಕೊ ಅದಕೊಂದು ಯೋಚನೆ ಎಲ್ಲವೂ ಬಲು ವಿಚಿತ್ರ ಬಿಡು ಇಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಇದ್ದಂತೆ ಇಲ್ಲ ಇನ್ನೊಂದು ಚಣ ಒಂದರಂತಿಲ್ಲ ಇನ್ನೊಂದು ಮತ್ತೊಂದು ನೂರು ಆಕಾರ ಏನಿದರ ಹೆಸರು ನಗುವಿನ ಹೊನಲ ಬಗಲಲ್ಲೆ ಕಣ್ಣೀರಿನಲೆ ಎದೆದುಂಬಿದ ಸಮಾಧಾನ ಸುಸ್ತು…

ಆಕಾಶವೆಂಬ ಭೋಧಿವೃಕ್ಷದ ಕೆಳಗೆ ಮಾತುಗಳ ಮಾನಿನಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ ಮನಸ ಸರೋವರಕೆ ಕಲ್ಲೆಸೆದು ರಾಡಿಗೊಳಿಸದಂತೆ ಮೌನದ ನಿಶೆಗೆ ಮಾರು ಹೋಗಿ ಪವಡಿಸಿದ್ದೇನೆ ‘ಆಕಾಶವೆಂಬ ಭೋಧಿವೃಕ್ಷ’ ದ ಕೆಳಗೆ ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಇದ್ದನಂತೆ ಬುದ್ದನೆಂಬ್ಬೊಬಾತ ಅವನಂತೆ ನಾನೆಂಬ ಸೋಗಿನ ಪರಿಧಿಯಲಿ ದುರಾಶೆಗಳ ದು:ಖದ ಈ ದುರಿತ…

ಅತಂತ್ರ ಅವಸ್ಥೆ ನೆಲಕ್ಕುರುಳಿ ರೋಧಿಸಿದೆ ಹಲವಾರು ತಾಳಿ ಕುಂಕುಮ ದ ಆರಾಟ ಈ ಅನ್ಯಾಯಕೆ ರಕ್ತ ಸಿಕ್ತ ರಾಕ್ಷಸರ ಕುಡುಗೋಲು ಸುತ್ತಿಗೆಯ ಕೆಂಪು ಸಲಾಮು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ವ್ಯಂಗ್ಯ ನಗೆಗೆ ಕುಣಿಯುತಿವೆ… ಪರ್ಯಾಟನೆಯ ಕೆಲವು ಮುಗ್ಧತೆಯ ಮರಗಳು ಈ ಸಂಕೋಲೆಗೆ ಹೆದರಿ ವಂಚಿತ…

ನಿನ್ನ ಮೌನ ಅರಿಯದೆ ನಿನ್ನ ಮೌನ ಅರಿಯದೆ ಹೋದೆ ಮೌನದೊಳಗಿನ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಾಣದೆ ಮರೆಯಾದೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಗುರುತಿಸದೆ ಅಳಿದೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಆಪ್ತತೆಗಿಷ್ಟು ಆಸರೆಯಾಗದೆ ಮಣ್ಣಾದೆ ಮಾತಿನ ಬಾಣ ಎದುರಿಸಬಹುದೆ ನಿನ್ನ ಮೌನದ ಹಿಮಶರವ ಚುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ನವೆದೆ ಮಾತಿನ ಕಹಿಯ ನುಂಗಬಹುದೆ…

‘ಬಾನುದೀಪ’ ‘ಬಾನು’ ಬೆಳಗಿದ ‘ದೀಪ’, ಮುನ್ನಡೆಸಿತು ಕನ್ನಡವ, ‘ಬೂಕರ್’ಗೆ; ಇಷ್ಟು ಕಾಲ ಬೇಕಾಯ್ತು, ಕರ್ನಾಟಕವ ಪರಿಚಯಿಸಲು, ಜಗತ್ತಿಗೆ. -ಡಾ. ಬಸವರಾಜ ಸಾದರ, ಬೆಂಗಳೂರು

ಕಾದಿಹಳು ಶಾಕುಂತಲೆ… ಎನಿತು ಕನಸುಗಳ ಸಂಗಮವೋ ಎನಿತು ಕಾತುರತೆಯ ನಿರೀಕ್ಷೆಯೋ ಮಾಸಗಳುರುಳಿದೆ ನೀನೆಂದು ಬರುವೆಯೋ.. ಭಾವಗಳರಳಿ ಬಳ್ಳಿಯಲಿ ತೊನೆದಾಡಿದೆ ಪ್ರೀತಿಯರಳಿ ಮನದಲಿ ತೋಯ್ದಾಡಿದೆ ವಸಂತ ಮರಳಿದೆ ನೀನೆಂದು ಬರುವೆಯೋ.. ಕಾಳಿದಾಸನ ಮೇಘ ಸಂದೇಶ ತಲುಪಲಿಲ್ಲವೇ ನನ್ನ ಮನದಾಳದ ಪ್ರೀತಿಯೋಲೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲವೇ ಹೂಮಾಲೆ…

ತಾಯಿ ಅನುದಿನವೂ ನೀಡುವಳು ಅನ್ನ ಪ್ರತಿಫಲಾಪೇಕ್ಷೆಯಿರದೆ, ತನ್ನೊಡಲ ಕುಡಿ ಬದುಕಿ ಬಾಳಲೆಂದು ಜಗಕೆ ಬೆಳಕ ತರಲಿ ಎಂದು॥ ತನ್ನ ತಾ ಮರೆತು ಪೊರೆವಳು ಒಡಲ,ಒಲವ ಕುಡಿಗಳ, ಸುಲಿಗೆ ಮಾಡುವವರಿಗೂ ಸಲಿಗೆ ನೀಡುತ ಸಲುಹುವಳು ಮಮತೆಯಿಂದ॥ ಜೀವಪ್ರೀತಿಯ ಪಾಠ ಸಾರ ಹೊತ್ತ ಅವಳು…

ಯಾರೇ ನೀನು ಚಲುವೆ ಯಾರೇ ನೀನು ಚೆಲುವೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಯಾಕೆ ನಿಂತಿರುವೆ ಮಂಜು ಮುಸುಕಿನ ನಡುವೆ ಯಾರಿಗಾಗಿ ಕಾದು ಕುಳಿತಿರುವೆ ಚಿಗುರು ಮೀಸೆಯ ಗೆಳೆಯ ಬಿಡುವೆಯ ಸ್ವಲ್ಪ ದಾರಿಯ ನಿನಗ್ಯಾಕೆ ಹೇಳಬೇಕು ವಾರ್ತೆಯ ಬಂದ ಹಾದಿಯಲ್ಲೇ ಹೊರಡುವೆಯ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಬೇಡವೋ ಮಾವ…