Category: ರಾಜ್ಯ

ನನ್ನ ಬುದ್ಧ… ಒಂದು ಧ್ಯಾನದ ನಡುವೆ ಬುದ್ಧ ಎದೆಗೆ ಜೋತು ಬೀಳುತ್ತಾನೆ ಸಮಾಧಾನಕ್ಕೂ ನೆಮ್ಮದಿಗೂ ಅವನು ಸದಾ ಜೊತೆ ನಿಲ್ಲೋ ಜೊತೆಗಾರ…. ನಾವು ನಮ್ಮನ್ನೆ ಮರೆತು ಸದಾ ನಮಗಾಗಿ ಮಿಡಿಯುವವರೊಂದಿಗೆ ಹೇಗಿರಬೇಕೆಂದು ಬುದ್ಧ ಕಲಿಸುತ್ತಾನೆ… ಅವನು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ವಿಸ್ತರಿಸಿದ ತಥಾಗತನೆಂಬುದು…

ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟಲಾಗದು ಬೆವರಿಗೆ ಬೆಲೆ ಕಟ್ಟಲಾಗದು ಬೆವರಿಗೆ ಹೆಣ್ಣು ಮರೆಯಲಾಗದು ತವರಿಗೆ ಋಣವ ತೀರಿಸಲಾಗದು ಹುಟ್ಟಿದೂರಿಗೆ. ಆಶ್ರಯ ನೀಡುವುದು ಮಾಳಿಗೆ ಬೆಳದಿಂಗಳ ತಂಪು ತಂತು ಬಾಳಿಗೆ ಬಡಿದಾಡದಿರು ತಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆ ಕೂಳಿಗೆ. ತೂತು ಬಿದ್ದರೂ ತಲೆಯ ಸೂರಿಗೆ ಉಪ್ಪಿಲ್ಲದಿದ್ದರು ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ ಸಾರಿಗೆ…

ಕಪ್ಪು ಅಜಂಡ ಕಪ್ಪು ಅಜಂಡದೊಳು ತಿರುಗಿ ತಿರುಗಿ ಕೆಂಪು ವಸ್ತ್ರ ರಾಜಕೀಯ ಧೋರಣೆಗೆ ಸಿಲುಕಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತಿದೆ… ಸುತ್ತ ಕಮರಿದ ಕೂದಲು ಗಡ್ಡಗಳು ನಿರುವಿಲ್ಲದೆ ಒದ್ದಾಡಿ ಕಪ್ಪು ಹೊದಿಕೆಯ ನೇಣಿಗೆ ಶರಣಾಗಿ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿತ್ತಿವೆ… ಅತಂತ್ರ ಕುತಂತ್ರಗಳ ಕಂಬಿಗಳಲಿ ಹವಾಯಿ ಚಪ್ಪಲಿಗಳು…

ನೀ ಋತುವಿನಂತೆ ತಾಕಿ ಹೋದ ನಂತರವೂ ಕೂಡ ಕಣ್ಣ ಪಸೆಯಲ್ಲಿ ಸುನಾಮಿಯಂತ ಕಂಬನಿಯೊಂದು ಅಲೆಯಂತೆ ಅಪ್ಪಳಿಸುತ್ತಲೇ ಇದೇ. ಸಾವಿರ ಅಲೆಗಳು ಬಂದು ಎದೆ ತಾಕಿದರೂ ನಿನ್ನ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲ ಮೋಡವಾಗಿ ಮೈ ಮೇಲೆ ಇಳಿದಂತಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಮುಂಗಾರಿಗೂ ಮೈ ಒಡ್ದುತ್ತೇನೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಚಂಡ…

ಬೇಲಿಯನ್ನು ಅವರು ಎತ್ತರವಾಗಿಯೇ ಕಟ್ಟಿದ್ದರು ವಸಂತ ನನಗೆ ಘಮದ ಆತ್ಮವಾಗುವುದು ಕಲಿಸಿತು ಪಂಜರವನ್ನು ಅವರು ಬಲವಾಗಿಯೇ ತಯಾರಿಸಿದ್ದರು ವಸಂತ ನನಗೆ ಹಾಡುಹಕ್ಕಿಯ ಸ್ವರವಾಗುವುದು ಕಲಿಸಿತು ಕಬ್ಬಿಣದ ಬಾಗಿಲುಗಳನ್ನೇ ಅವರು ಮನೆಗೆ ಇರಿಸಿದ್ದರು ವಸಂತ ನನಗೆ ನಂಬುಗೆ ಬೆಳೆಸಿ ಕನಸಾಗುವುದು ಕಲಿಸಿತು ಸುಂದರ…

ಮೋಹಕ ಗುಲ್ಮೊಹರ್…. ವೈಶಾಖದ ಬಿರುಬಿಸಿಲಿಗೆ ಒಳಗೊಳಗೇ ಬೆಂದು ಮುದುಡಿಕೊಂಡ ಗಿಡಬಳ್ಳಿ ಸಾಲುಮರಗಳ ರಸ್ತೆಯಿಕ್ಕೆಲವೂ ಕುಲುಕುಲು ನಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ನಡು ಕುಲುಕಿಸುತ್ತಾ ನಿಂತಿದೆ ಅಪೂರ್ವ ಚೆಲುವು ನಿಂತಂತೆ ದೇವಲೋಕದ ಒಲವು ಪೂರ್ವದಿಂದ ಸೀದಾ ನಡುನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಬಂದುನಿಂತ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಮುಖಮಾಡಿ ಸುಡುಬಿಸಿಲೇ ಪ್ರಾಣವೆನ್ನುವ ಹಾಗೆ…

“ಇದು ಬದುಕಿನ ಹಾದಿಯ ಬೆಳಗುತ ಬೆಳಕಾಗಿಸುವ ಕವಿತೆ. ಅಡಿಗಡಿಗೂ ದೀಪ್ತಿಯಾಗಿ ಜೀವ-ಜೀವನಕೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಾಗುವ ಬೆಳಕಿನ ಭಾವಗೀತೆ. ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಸಮಸ್ಯೆಗೂ ಕುಸಿದು ಕಂಗಾಲಾಗುವ ಭಾವದ ಹಕ್ಕಿ, ಒಮ್ಮೆ ಖಿನ್ನತೆಯಿಂದ ಗೂಡಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದು, ಸಾವಿರ ಸಂಕಷ್ಟ ಸವಾಲುಗಳ ನಡುವೆಯೂ ನಗುನಗುತ ಸಾಧನೆಯ ಶೃಂಗದತ್ತ…

ಒಳಗೊಂದು ಪ್ರೀತಿ ಸೆಲೆ ಉಕ್ಕುತ್ತಿರುವವರೆಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ ಸುಕ್ಕುಗಟ್ಟಿದ ಕೈ, ಎದ್ದು ಕಾಣುವ ನರ, ಬಿಳಿ ಕೂದಲು, ಕಾಂತಿ ಕಳಕೊಂಡ ಕಣ್ಣು ಹೀಗೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಪಟ್ಟಿ ತಯಾರಿಸಬೇಡಿ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಜಾಗ ಬಿಡಬೇಡಿ ಸಮುದ್ರದಾಳಕ್ಕಿಳಿವ, ಆಕಾಶಕ್ಕೇರುವ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇನೆ!…

ನಿಲ್ಲಿಸು ನೋಯಿಸುವ ಆಟ ನೋಯಿಸುವ ಆಟ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಡು ಗೆಳೆಯ ಇಲ್ಲವಾಗಿಸುವವರು ಎಂದಿಗೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನು ಉಳಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಪಣ ತೊಟ್ಟಿರುವೆಯೋ ಅದು ನಿನ್ನ ಉಳಿಸಿದರೆ ಸಾಕು ‘ಕೊಂದು ಕಾಯು ನನ್ನ’ ಎಂದು ಯಾವ ಧರ್ಮವೂ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿಲ್ಲ…. ತಬ್ಬಿದರೆ ಮನುಷ್ಯತ್ವ…