Category: ಸಾಹಿತ್ಯ-ಸಂಸ್ಕೃತಿ

ಆ ಮನೆ….ಈ ಮನೆ. ಆ ಮನೆಯ ತಂಗಾಳಿ ಈ ಮನೆಗೆ ಈ ಮನೆಯ ಹೊಂಬೆಳಕು ಆ ಮನೆಗೆ ಸೋಂಕಲು ಸಂಧಿಸಲೊಂದು ಸಣ್ಣ ಸಂಧಿ ಮನೆ ಮನಗಳ ಭಾದವ್ಯದ ಮಹಾ ಸಂಧಿ ಆ ಮನೆಯ ಬೆಲ್ಲ ಬೇಳೆ ಬೆಣ್ಣೆಯು ಈ ಮನೆಯಲಿ ಹೋಳಿಗೆ…

ಐಬಿದೆ !? ರೆಕ್ಕೆ ಪುಕ್ಕ ಕೊಂಬು ಕೋಡು ಅಲಂಕಾರವಲ್ಲ ಅಗತ್ಯ ಅಷ್ಟೇ ಕೂದಲ ಬಾಲ ಚಿಪ್ಪು ಚೀಲ ಅಲಂಕಾರವಲ್ಲ ಅಗತ್ಯ ಅಷ್ಟೇ ಕಣ್ಣು ಬಣ್ಣ ಬೆಡಗು ಬಿಂಕ ಅಲಂಕಾರವಲ್ಲ ಅಗತ್ಯ ಅಷ್ಟೇ ಸಕಲ ಜೀವ ಸಂಕುಲಗಳು ಸಹಜವಾಗಿ ಬದುಕಿವೆ ಅಡಿಯಿಂದ ಮುಡಿತನಕ…

ಇಲ್ಲಿವೆ ವಿಕ್ಷಿಪ್ತ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಗಳ ಅನಾವರಣದ ಹತ್ತು ಹನಿಗಳು. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ನಿತ್ಯವೂ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಕಾಣುವ ವಿಕೃತ ಮನಸ್ಥಿತಿಗಳ ರಿಂಗಣಗಳ ಸುಪ್ತ ದನಿಗಳು. ಇಲ್ಲಿನ ಪ್ರತಿಹನಿ ಹನಿಯಲ್ಲೂ ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮದೇ ಸ್ವಾನುಭವ, ಲೋಕಾನುಭಾವಗಳ ಸಾರವಿದೆ. ಇತರರ ಕಾಲೆಳೆಯುವುದರಲ್ಲಿ, ಕುಹಕವಾಡುವುದರಲ್ಲಿ, ಅದರಿಂದಲೆ ಹೆಸರಾಗುತ್ತೀವೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿರುವ…

ಅವಳ ಮೊನಚು ಮಾತುಗಳು ಕತ್ತಲನ್ನು ತುಂಡರಿಸಿ ಎದೆಗೆ ನಾಟಿ ಎಚ್ಚರಿಸುವ ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ… ಕಡು ಕೋಪದ ನಡುವೆ ತೂರಿ ಬೀಡುವ ಹುಸಿ ನಗೆ ಸಂಕಟಗಳ ದಿಕ್ಕಾಪಾಲಾಗಿಸೋ ಬಿರುಗಾಳಿ… ನಾನೇ ಮರೆತಿದ್ದ ಸಾಲುಗಳು ನನ್ನ ಕೆಣಕುವಾಗ ಅವಳೇ ಬರೆದ ಅವಳ ಹೆಸರು ನೆತ್ತಿ ಸುಡುವ…

ನೆತ್ತರಿನ ಎದೆಯಲ್ಲೊಂದು ಪ್ರೇಮಗೀತೆ ನಾ ನಿನ್ನನ್ನು ಹೇಗೆ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆಂದರೆ ಗುಟ್ಟಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗುನುಗುವ ಪಿಸುಮಾತಿನಂತಲ್ಲ, ಕತ್ತಲೆಯ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಉರಿಯುವ ಬೀದಿ ದೀಪದಂತೆ ಬಂಡಾಯದ ವಾಕ್ಯಗಳ ನಡುವೆಯೂ ನಿನ್ನ ಹೆಸರೇ ಬೇರೂರಿದೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರತೀ ಅಪ್ಪುಗೆಯೂ ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾದ ಘೋಷಣೆಗಳಂತಿವೆ. ನಾ ನಿನ್ನನ್ನು…

ಶಂಕರ ಘಟ್ಟ (ಕುವೆಂಪು ವಿವಿ), ಜು.8:  ಎಪ್ಪತ್ತರ ದಶಕದಲ್ಲಿದ್ದ ವಾಗ್ವಾದಗಳು ಇಂದು ಕುಂಠಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಇಂಥ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪುನರ್ ಮನನ ಅತಿಅಗತ್ಯವಾಗಿದೆ. ಬಹುತ್ವವನ್ನು ಗೌರವಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಕನ್ನಡ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವೆಂದು ಕನ್ನಡ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ವಿಶ್ರಾಂತ ಕುಲಪತಿ,…

ನೀ ಹಾಗೆ ಹೇಳಬಾರದಿತ್ತು ನನ್ನ ಆಂತರ್ಯದ ಚೆಲುವಿಂದ ನಿನ್ನ ಅಲಂಕರಿಸುವಂತೆ ನೀ ಹೇಳಬಾರದಿತ್ತು ನನ್ನ ನೆತ್ತರಿನಿಂದ ನಿನ್ನ ವರ್ಣಸಿ ಬರೆಯುವಂತೆ ನೀ ಪೀಡಿಸಬಾರದಿತ್ತು ನಾ ಬಾಡಿದರೂ ನೀ ಮುಡಿಗೇರಿಸಿ ನಗಬಾರದಿತ್ತು ನನ್ನೀ ಚೆಲುವು ಒಲವೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನದೆಂದು ನೀ ಭಾವಿಸಬಾರದಿತ್ತು ನನಗೂ ಒಂದು…

ನೀನೇ ಮೊದಲು ನೀನೇ ಕೊನೆ ನೀನೇ ಮೊದಲು ನೀನೇ ಕೊನೆ; ಮತ್ತೊಂದ ಬಯಸದು ನನ್ನ ಮನಸೇ! ನೀನೇ ಗುರಿಯು ನೀನೇ ದಾರಿ; ಇನ್ನೊಂದ ಅರಿಯದು ನನ್ನ ಉಸಿರೇ! ಮೊದಲ ನೋಟ ಮೊದಲ ಭೇಟಿ; ಮರೆಯಲಾರೆ ನಿನ್ನೆಜ್ಜೆ ಹಿಂಬಾಲಿಸುವೆ! ಮೊದಲ ಮಾತು ಮೊದಲ…

ಹರಿದ ಶರಟಿನ ಬೆಳಕು ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಜನರನ್ನು ಮರೆತೆ ಬಿಡುತ್ತೇವೆ? ಎತ್ತಿ ಆಡಿಸಿದ ಕೈಗಳನು ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ಜಗವ ತೋರಿಸಿದವರನು ಸಲೀಸಾಗಿ ಸ್ಮ್ರತಿಗೆ ಸರಿಸಿ ನಡೆದು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡ ಕೆಲಸಗಳ ನಡುವೆ ಸಾಲಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಬೆಳಕು ತರುವನೆಂದುಕೊಂಡ ಅವೇ…

ಅವಳ ನಗು ಖಾಲಿ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲಿನ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಕವಿತೆ… ಸರಾಗವಾಗಿ ದಕ್ಕುವ ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿಯ ಕಲರವ ಒಂಟಿ ನೆಲದ ಮೇಲನ ಕೇದಿಗೆ ಕಾಡಿಗೆ ಘಮ್ಮೆಂದು ಕಂಪಸೂಸಿ ಜೋಕಾಲಿ ತೂಗಿದಂತೆ ತೂಗಿ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ ಬಳಿದಂತೆ… ಮಳೆ ಬಿದ್ದು ಮಣ್ಣು ಊರಿಗೆಲ್ಲ ಹರಡಿ…