Category: ಅನುದಿನ ಕವನ

ಅವಳ ನಗು ಖಾಲಿ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲಿನ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಕವಿತೆ… ಸರಾಗವಾಗಿ ದಕ್ಕುವ ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿಯ ಕಲರವ ಒಂಟಿ ನೆಲದ ಮೇಲನ ಕೇದಿಗೆ ಕಾಡಿಗೆ ಘಮ್ಮೆಂದು ಕಂಪಸೂಸಿ ಜೋಕಾಲಿ ತೂಗಿದಂತೆ ತೂಗಿ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ ಬಳಿದಂತೆ… ಮಳೆ ಬಿದ್ದು ಮಣ್ಣು ಊರಿಗೆಲ್ಲ ಹರಡಿ…

ಗಜ಼ಲ್ ಯಾವುದೋ ಅಲೆಯೊಂದು ಹರಿದಿದೆ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಯಾವುದೋ ಕಲೆಯೊಂದು ಉಳಿದಿದೆ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಸಂಜೆ ಹೂಗಳ ಗಂಧ ಹಾಯುವ ದೂರವೆಷ್ಟೋ? ಎದೆಗೆ ಕಚಗುಳಿಯಿಟ್ಟ ಚಿಟ್ಟೆ ಹಾರುತ್ತಿದೆ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಕಣ್ಣು ಕೂಡಿದ ಘಳಿಗೆಗೆ ಪಾರಿಜಾತವೇ ಅರಳಿತಂತೆ ಹೂ ಉದುರಿಸಿಕೊಂಡ ಹಾದಿಯೊಂದಿದೆ…

ದಾರಿ ತೋರಿವೆ ನಾಲಗೆ ನೀರೂರುವುದು ಈಗಲೂ ರುಚಿ ಮೊಗ್ಗುಗಳು ಬಡ್ಡಾಗಿಲ್ಲ ಗಂಟಲೊತ್ತಿಕೊಂಡು ಬರುವನಕ ಉಂಡರೂ ಹಸಿವೆ ಒಹ್! ಜೀವಿಸಲು ಕಾರಣವಿದೆ! ಕಸಿವಿಸಿ ಸುಕ್ಕಾದರೆ ಬಟ್ಟೆ ಬರೆ ಹೊಸದನ್ನೇ ಉಡುವೆ ತೊಡುವೆ ಮುಕ್ಕಾಗದ ಮೋಹಕ ನಗೆ ಧರಿಸಿ ಭರಿಸುವೆ ದು:ಖ ದುಮ್ಮಾನ ಒಹ್!…

ಒಂದು ಅಲ್ಪಾಯು ಪ್ರಣಯ ಪ್ರಸಂಗ ಮೂರನೆಯ ಜಾವದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಏನೆಲ್ಲಾ ಪಟ್ಟು ಬಳಸಿ ಆಟವಾಡಿದೆವು ನಾವು ಮಲಗಿ ಎದ್ದು, ಎದ್ದು ಮಲಗಿ ರತಿ ಉತ್ಸಾಹದಲಿ ಮತ್ತೆ ಮುಲುಗಿ ಅವರಿವರನು ಆಡಿಕೊಳ್ಳುವ ನಮ್ಮನ್ನೇ ನಾವು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಿಲ ಕಿಲ ನಗು,ಗುಸುಗುಸು ಮಾತು ಅರ್ಥಕ್ಕೆ…

“ಇದು ಕಾವ್ಯದ ಜೀವದ್ರವ್ಯದ ಅನಾವರಣದ ಕವಿತೆ. ಕಾವ್ಯದ ಆಂತರ್ಯ ಅಂತರಾಳದ ಸಂವೇದನೆಗಳ ರಿಂಗಣದ ಭಾವಗೀತೆ. ಇಲ್ಲಿ ಆಳಕ್ಕಿಳಿದಷ್ಟೂ ಕಾವ್ಯದ ಅರಿವು ಅಂತಃಕರಣಗಳ ಸಾರವಿದೆ. ಅರ್ಥೈಸಿದಷ್ಟೂ ಕಾವ್ಯದ ಚೆಲುವು ನಿಲುವುಗಳ ವಿಸ್ತಾರವಿದೆ. ಕಾವ್ಯ ಓದುವವರ ಒಡಲು ಸುಡುವ ಬೆಂಕಿಯಾಗಬಾರದು. ಎದೆಯಂಗಳ ಬೆಳಗುವ ಬೆಳಕುವ…

ಒಲವೇ ನೀನಿರಲು ನೀನಿರಲು ಬಳಲಿಕೆ ಬೇಸರ ದುಗುಡಗಳಿನ್ನಿಲ್ಲ; ಎಲ್ಲಾ ಸಂತಸ ಉಲ್ಲಾಸದ ಘಳಿಗೆಗಳೆ! ನೀನಿರಲು ಚಿಂತೆಯ ಅಂತೆ ಕಂತೆಗಳು ಇನ್ನಿಲ್ಲ; ಎಲ್ಲಾ ರಂಗು ರಂಗಿನ ಸಮರಸ ಕ್ಷಣಗಳೆ! ನೀನಿರಲು ನಡಿಗೆಯ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯು ಸರಿಗಮ; ಹಿಂದು ಮುಂದಾಗದೆಂದು ಬಾಳ ನೌಕೆ! ನೀನಿರಲು…

ಸ್ಪರ್ಶದ ದೀಪ ನೀನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದ್ದೇ ಪದಗಳು ಉರಿದು ಹೋದವು ಅಂಗುಲಂಗುಲವೂ ನಿಶ್ಯಬ್ದ ಶಿಲ್ಪವೊಂದರೊಳಗೆ ಹುಗಿದು ಹೋದಂತೆ ನಿನಗಾಗಿ ಸಾವಿರ ವರ್ಷ ಕಾದಂತೆ ಮತ್ತೆ ನೀನೇ ಬರಬೇಕೇನೋ ಒಂದು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಬೇಕೇನೋ ಈ ಜೀವ ಮತ್ತೆ ಜೀವ ತಳೆಯಲು! ನಿನ್ನ ಸ್ಪರ್ಶ ಕೇವಲ ಸ್ಪರ್ಶವಲ್ಲ…

ಅಮ್ಮಳಾಗುವುದೆಂದರೆ… ಹಾಳೆಗಳ ತಿರುವು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ ಕೈಗಳೀಗ ಇಷ್ಟದ ಕಥೆಯ ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ಮುಂದೂಡಲು ಪುಸ್ತಕಗಳ ನಡುವೆ ಗುರುತಿಗಾಗಿ ಇಟ್ಟ ಹಾಳೆಯ ತುಂಡಿನಂತೆ ವಿರಮಿಸುತ್ತಿವೆ ಹೇಳದ ಕೇಳದ ಅಧ್ಯಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ… ಚಂದ್ರನ ಹೊಳಪಿನಲ್ಲಿ ಮಿಂಚು ಹುಳುವಿನ ಬೆಳಕ ಕಾಣುವ ರೂಪಕಗಳ ಹೆಣೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮೆದುಳು ಈಗ…

ಗಜಲ್ ಹೂವಿನೊಳಗಿನ ಪರಿಮಳ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿ ಹೋದಂತೆ ಇಲ್ಲವಾಗಬೇಕು ಹಣತೆಯ ದೀಪದ ಬೆಳಕು ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಾಯವಾಗುವಂತೆ ಇಲ್ಲವಾಗಬೇಕು ಇತ್ತು ಇಲ್ಲಗಳ ಮಧ್ಯದ ಹಂಗನು ಹರಿದು ಸುರುಳಿ ಸುತ್ತಿ ಹೊರಡಬೇಕು ನಿದ್ದೆಯೋ ಎಚ್ಚರವೋ ಎಂಬ ಸ್ಥಿತಿ ಅರ್ಥವಾಗುವಂತೆ ಇಲ್ಲವಾಗಬೇಕು ಬದುಕಿನಲ್ಲಿನ ಗೋಜಲು ಗೊಂದಲಗಳ…

ಗಿಳಿ ಶಕುನ ಹೊಸ ಕವಿತೆಯ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನವೇ ಹಳೆಯ ಕವಿತೆಯ ಪದಗಳು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮರುಕಳಿಸಿದಾಗ ಓದುಗರು ಕರೆ ಮಾಡಿ ತಿದ್ದುತ್ತಾರೆ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಸುಪ್ತ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿ ಬರೆಯಬೇಕು; ಪ್ರಜ್ಞಾ ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ತಿದ್ದಬೇಕು: ಕವಿ ಮಿತ್ರ ಗದರುತ್ತಾನೆ! ಈಗೀಗ ಮರೆವು ; ನಾಲಿಗೆ…