Category: ಅನುದಿನ ಕವನ

ನೀ ಋತುವಿನಂತೆ ತಾಕಿ ಹೋದ ನಂತರವೂ ಕೂಡ ಕಣ್ಣ ಪಸೆಯಲ್ಲಿ ಸುನಾಮಿಯಂತ ಕಂಬನಿಯೊಂದು ಅಲೆಯಂತೆ ಅಪ್ಪಳಿಸುತ್ತಲೇ ಇದೇ. ಸಾವಿರ ಅಲೆಗಳು ಬಂದು ಎದೆ ತಾಕಿದರೂ ನಿನ್ನ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲ ಮೋಡವಾಗಿ ಮೈ ಮೇಲೆ ಇಳಿದಂತಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಮುಂಗಾರಿಗೂ ಮೈ ಒಡ್ದುತ್ತೇನೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಚಂಡ…

ಬೇಲಿಯನ್ನು ಅವರು ಎತ್ತರವಾಗಿಯೇ ಕಟ್ಟಿದ್ದರು ವಸಂತ ನನಗೆ ಘಮದ ಆತ್ಮವಾಗುವುದು ಕಲಿಸಿತು ಪಂಜರವನ್ನು ಅವರು ಬಲವಾಗಿಯೇ ತಯಾರಿಸಿದ್ದರು ವಸಂತ ನನಗೆ ಹಾಡುಹಕ್ಕಿಯ ಸ್ವರವಾಗುವುದು ಕಲಿಸಿತು ಕಬ್ಬಿಣದ ಬಾಗಿಲುಗಳನ್ನೇ ಅವರು ಮನೆಗೆ ಇರಿಸಿದ್ದರು ವಸಂತ ನನಗೆ ನಂಬುಗೆ ಬೆಳೆಸಿ ಕನಸಾಗುವುದು ಕಲಿಸಿತು ಸುಂದರ…

ಮೋಹಕ ಗುಲ್ಮೊಹರ್…. ವೈಶಾಖದ ಬಿರುಬಿಸಿಲಿಗೆ ಒಳಗೊಳಗೇ ಬೆಂದು ಮುದುಡಿಕೊಂಡ ಗಿಡಬಳ್ಳಿ ಸಾಲುಮರಗಳ ರಸ್ತೆಯಿಕ್ಕೆಲವೂ ಕುಲುಕುಲು ನಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ನಡು ಕುಲುಕಿಸುತ್ತಾ ನಿಂತಿದೆ ಅಪೂರ್ವ ಚೆಲುವು ನಿಂತಂತೆ ದೇವಲೋಕದ ಒಲವು ಪೂರ್ವದಿಂದ ಸೀದಾ ನಡುನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಬಂದುನಿಂತ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಮುಖಮಾಡಿ ಸುಡುಬಿಸಿಲೇ ಪ್ರಾಣವೆನ್ನುವ ಹಾಗೆ…

“ಇದು ಬದುಕಿನ ಹಾದಿಯ ಬೆಳಗುತ ಬೆಳಕಾಗಿಸುವ ಕವಿತೆ. ಅಡಿಗಡಿಗೂ ದೀಪ್ತಿಯಾಗಿ ಜೀವ-ಜೀವನಕೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಾಗುವ ಬೆಳಕಿನ ಭಾವಗೀತೆ. ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಸಮಸ್ಯೆಗೂ ಕುಸಿದು ಕಂಗಾಲಾಗುವ ಭಾವದ ಹಕ್ಕಿ, ಒಮ್ಮೆ ಖಿನ್ನತೆಯಿಂದ ಗೂಡಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದು, ಸಾವಿರ ಸಂಕಷ್ಟ ಸವಾಲುಗಳ ನಡುವೆಯೂ ನಗುನಗುತ ಸಾಧನೆಯ ಶೃಂಗದತ್ತ…

ಒಳಗೊಂದು ಪ್ರೀತಿ ಸೆಲೆ ಉಕ್ಕುತ್ತಿರುವವರೆಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ ಸುಕ್ಕುಗಟ್ಟಿದ ಕೈ, ಎದ್ದು ಕಾಣುವ ನರ, ಬಿಳಿ ಕೂದಲು, ಕಾಂತಿ ಕಳಕೊಂಡ ಕಣ್ಣು ಹೀಗೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಪಟ್ಟಿ ತಯಾರಿಸಬೇಡಿ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಜಾಗ ಬಿಡಬೇಡಿ ಸಮುದ್ರದಾಳಕ್ಕಿಳಿವ, ಆಕಾಶಕ್ಕೇರುವ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇನೆ!…

ನಿಲ್ಲಿಸು ನೋಯಿಸುವ ಆಟ ನೋಯಿಸುವ ಆಟ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಡು ಗೆಳೆಯ ಇಲ್ಲವಾಗಿಸುವವರು ಎಂದಿಗೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನು ಉಳಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಪಣ ತೊಟ್ಟಿರುವೆಯೋ ಅದು ನಿನ್ನ ಉಳಿಸಿದರೆ ಸಾಕು ‘ಕೊಂದು ಕಾಯು ನನ್ನ’ ಎಂದು ಯಾವ ಧರ್ಮವೂ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿಲ್ಲ…. ತಬ್ಬಿದರೆ ಮನುಷ್ಯತ್ವ…

ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನನ್ನ ತುಟಿಯೊಳಗೊಬ್ಬ ನಿನ್ನ ತುಟಿಯ ರಂಗನು ಕದಿಯುವ ಕಳ್ಳನಿದ್ದಾನೆ . ******* ನನ್ನ ತುಟಿಗಳ ತಪನೆಗೆ ಮೆಚ್ಚಿ ನಿನ್ನ ತುಟಿಗಳು ಧೀರ್ಘ ಚುಂಭನ ಪ್ರಾಪ್ತಿರಸ್ತು ಎಂಬ ವರವೊಂದನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸಿದೆ . ಇನ್ನೇನಿದ್ದರೂ ಹರಕೆ ಫಲಪ್ರದವಾಗಲು ನೀನು ಸಹಕರಿಸಬೇಕಷ್ಟೆ . ********…

ಬಸವ ಜಯಂತಿ ಕದ್ದು ಕೊಂದು ಹುಸಿಯ ನುಡಿದು ಪರರ ಜರಿದು ನುರಿದು ನುಂಗಿ ತನ್ನ ಬಣ್ಣಿಸಿ ಪರರ ಹಂಗಿಸಿ ನಡೆ ನುಡಿಯ ಭಂಗಿಸಿ ಬಾಳಿದರೂ ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಹರುಷದಿಂದ ಪರುಷವಂದು ಕೊಂಡಾಡಿ ಹೂವಿಡುವೆ ಪೊಡಮಡುವೆ! -ಸವಿತಾ ನಾಗಭೂಷಣ, ಶಿವಮೊಗ್ಗ —–

ನೀನು ಹೋಗುವ ಮೊದಲು ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಕತೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ ಅವು ಸುಟ್ಟು ಹೋದ ನಂತರವೂ ತಮ್ಮೊಳಗೆ ಬೆಳಕನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಗ್ಗೆ ಚಂದ್ರನಿಲ್ಲದ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಬಾನನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸುವ ಕುರಿತು ಅವು ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದಿದ್ದೆ ಈಗ ನೀನು ಹೋದ ನಂತರವೂ ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮವನ್ನು ಕಾಪಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ನೀನಿಲ್ಲದ…

ಹೂವೊಂದು ಬಳಿ ಬಂದು ತಾಕಿತು ಎನ್ನೆದೆಯಾ… ಆ ಹಾಡ ಸಾಲಿನಂತೆ ಈ ಹೂ ಬಳಿ ಬರೆದೆಯೂ ಎದೆಯ ತಾಕಿ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಬೇರಿಳಿಸಿ ಸೆಟೆದು ಶಲಾಕಾಗ್ರ ಪಕಳೆಗಳ ಹರಡಿದ್ದಕ್ಕೋ ಏನೋ…. ದುಂಬಿಗಳದೇ ಕಾಟ!! ನಭೋ ಮುಖಿ ನತ್ತ ಈ ಮುತ್ತು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ…