Category: ಅನುದಿನ ಕವನ

ನೀ ಹಾಗೆ ಹೇಳಬಾರದಿತ್ತು ನನ್ನ ಆಂತರ್ಯದ ಚೆಲುವಿಂದ ನಿನ್ನ ಅಲಂಕರಿಸುವಂತೆ ನೀ ಹೇಳಬಾರದಿತ್ತು ನನ್ನ ನೆತ್ತರಿನಿಂದ ನಿನ್ನ ವರ್ಣಸಿ ಬರೆಯುವಂತೆ ನೀ ಪೀಡಿಸಬಾರದಿತ್ತು ನಾ ಬಾಡಿದರೂ ನೀ ಮುಡಿಗೇರಿಸಿ ನಗಬಾರದಿತ್ತು ನನ್ನೀ ಚೆಲುವು ಒಲವೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನದೆಂದು ನೀ ಭಾವಿಸಬಾರದಿತ್ತು ನನಗೂ ಒಂದು…

ನೀನೇ ಮೊದಲು ನೀನೇ ಕೊನೆ ನೀನೇ ಮೊದಲು ನೀನೇ ಕೊನೆ; ಮತ್ತೊಂದ ಬಯಸದು ನನ್ನ ಮನಸೇ! ನೀನೇ ಗುರಿಯು ನೀನೇ ದಾರಿ; ಇನ್ನೊಂದ ಅರಿಯದು ನನ್ನ ಉಸಿರೇ! ಮೊದಲ ನೋಟ ಮೊದಲ ಭೇಟಿ; ಮರೆಯಲಾರೆ ನಿನ್ನೆಜ್ಜೆ ಹಿಂಬಾಲಿಸುವೆ! ಮೊದಲ ಮಾತು ಮೊದಲ…

ಹರಿದ ಶರಟಿನ ಬೆಳಕು ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಜನರನ್ನು ಮರೆತೆ ಬಿಡುತ್ತೇವೆ? ಎತ್ತಿ ಆಡಿಸಿದ ಕೈಗಳನು ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ಜಗವ ತೋರಿಸಿದವರನು ಸಲೀಸಾಗಿ ಸ್ಮ್ರತಿಗೆ ಸರಿಸಿ ನಡೆದು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡ ಕೆಲಸಗಳ ನಡುವೆ ಸಾಲಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಬೆಳಕು ತರುವನೆಂದುಕೊಂಡ ಅವೇ…

ಅವಳ ನಗು ಖಾಲಿ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲಿನ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಕವಿತೆ… ಸರಾಗವಾಗಿ ದಕ್ಕುವ ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿಯ ಕಲರವ ಒಂಟಿ ನೆಲದ ಮೇಲನ ಕೇದಿಗೆ ಕಾಡಿಗೆ ಘಮ್ಮೆಂದು ಕಂಪಸೂಸಿ ಜೋಕಾಲಿ ತೂಗಿದಂತೆ ತೂಗಿ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ ಬಳಿದಂತೆ… ಮಳೆ ಬಿದ್ದು ಮಣ್ಣು ಊರಿಗೆಲ್ಲ ಹರಡಿ…

ಗಜ಼ಲ್ ಯಾವುದೋ ಅಲೆಯೊಂದು ಹರಿದಿದೆ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಯಾವುದೋ ಕಲೆಯೊಂದು ಉಳಿದಿದೆ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಸಂಜೆ ಹೂಗಳ ಗಂಧ ಹಾಯುವ ದೂರವೆಷ್ಟೋ? ಎದೆಗೆ ಕಚಗುಳಿಯಿಟ್ಟ ಚಿಟ್ಟೆ ಹಾರುತ್ತಿದೆ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಕಣ್ಣು ಕೂಡಿದ ಘಳಿಗೆಗೆ ಪಾರಿಜಾತವೇ ಅರಳಿತಂತೆ ಹೂ ಉದುರಿಸಿಕೊಂಡ ಹಾದಿಯೊಂದಿದೆ…

ದಾರಿ ತೋರಿವೆ ನಾಲಗೆ ನೀರೂರುವುದು ಈಗಲೂ ರುಚಿ ಮೊಗ್ಗುಗಳು ಬಡ್ಡಾಗಿಲ್ಲ ಗಂಟಲೊತ್ತಿಕೊಂಡು ಬರುವನಕ ಉಂಡರೂ ಹಸಿವೆ ಒಹ್! ಜೀವಿಸಲು ಕಾರಣವಿದೆ! ಕಸಿವಿಸಿ ಸುಕ್ಕಾದರೆ ಬಟ್ಟೆ ಬರೆ ಹೊಸದನ್ನೇ ಉಡುವೆ ತೊಡುವೆ ಮುಕ್ಕಾಗದ ಮೋಹಕ ನಗೆ ಧರಿಸಿ ಭರಿಸುವೆ ದು:ಖ ದುಮ್ಮಾನ ಒಹ್!…

ಒಂದು ಅಲ್ಪಾಯು ಪ್ರಣಯ ಪ್ರಸಂಗ ಮೂರನೆಯ ಜಾವದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಏನೆಲ್ಲಾ ಪಟ್ಟು ಬಳಸಿ ಆಟವಾಡಿದೆವು ನಾವು ಮಲಗಿ ಎದ್ದು, ಎದ್ದು ಮಲಗಿ ರತಿ ಉತ್ಸಾಹದಲಿ ಮತ್ತೆ ಮುಲುಗಿ ಅವರಿವರನು ಆಡಿಕೊಳ್ಳುವ ನಮ್ಮನ್ನೇ ನಾವು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಿಲ ಕಿಲ ನಗು,ಗುಸುಗುಸು ಮಾತು ಅರ್ಥಕ್ಕೆ…

“ಇದು ಕಾವ್ಯದ ಜೀವದ್ರವ್ಯದ ಅನಾವರಣದ ಕವಿತೆ. ಕಾವ್ಯದ ಆಂತರ್ಯ ಅಂತರಾಳದ ಸಂವೇದನೆಗಳ ರಿಂಗಣದ ಭಾವಗೀತೆ. ಇಲ್ಲಿ ಆಳಕ್ಕಿಳಿದಷ್ಟೂ ಕಾವ್ಯದ ಅರಿವು ಅಂತಃಕರಣಗಳ ಸಾರವಿದೆ. ಅರ್ಥೈಸಿದಷ್ಟೂ ಕಾವ್ಯದ ಚೆಲುವು ನಿಲುವುಗಳ ವಿಸ್ತಾರವಿದೆ. ಕಾವ್ಯ ಓದುವವರ ಒಡಲು ಸುಡುವ ಬೆಂಕಿಯಾಗಬಾರದು. ಎದೆಯಂಗಳ ಬೆಳಗುವ ಬೆಳಕುವ…

ಒಲವೇ ನೀನಿರಲು ನೀನಿರಲು ಬಳಲಿಕೆ ಬೇಸರ ದುಗುಡಗಳಿನ್ನಿಲ್ಲ; ಎಲ್ಲಾ ಸಂತಸ ಉಲ್ಲಾಸದ ಘಳಿಗೆಗಳೆ! ನೀನಿರಲು ಚಿಂತೆಯ ಅಂತೆ ಕಂತೆಗಳು ಇನ್ನಿಲ್ಲ; ಎಲ್ಲಾ ರಂಗು ರಂಗಿನ ಸಮರಸ ಕ್ಷಣಗಳೆ! ನೀನಿರಲು ನಡಿಗೆಯ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯು ಸರಿಗಮ; ಹಿಂದು ಮುಂದಾಗದೆಂದು ಬಾಳ ನೌಕೆ! ನೀನಿರಲು…

ಸ್ಪರ್ಶದ ದೀಪ ನೀನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದ್ದೇ ಪದಗಳು ಉರಿದು ಹೋದವು ಅಂಗುಲಂಗುಲವೂ ನಿಶ್ಯಬ್ದ ಶಿಲ್ಪವೊಂದರೊಳಗೆ ಹುಗಿದು ಹೋದಂತೆ ನಿನಗಾಗಿ ಸಾವಿರ ವರ್ಷ ಕಾದಂತೆ ಮತ್ತೆ ನೀನೇ ಬರಬೇಕೇನೋ ಒಂದು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಬೇಕೇನೋ ಈ ಜೀವ ಮತ್ತೆ ಜೀವ ತಳೆಯಲು! ನಿನ್ನ ಸ್ಪರ್ಶ ಕೇವಲ ಸ್ಪರ್ಶವಲ್ಲ…